De laatste Wachter: Wolfsbloed

Eveline is in gevaar. Haar ontwaakte gaven maken haar tot een doelwit voor geesten, demonen en andere gevaarlijke wezens. Ze moet haar gaven leren gebruiken, maar moet daarvoor haar oude leven achter zich laten. Weg van Cleo. Weg van Azer. Ze reist af naar Parijs, waar ze terechtkomt in een huis met andere Wachters. Eindelijk heeft ze een plek waar ze veilig is en waar ze zal leren hoe ze haar nieuwe krachten moet gebruiken.
Maar in Eveline's binnenste woedt een tweestrijd: kiest ze voor zichzelf of moet ze op zoek gaan naar haar moeder, die ze op een foto zag staan? Als in de krochten van de romantische lichtstad een duivelse strijd ontbrandt tussen goed en kwaad, is er maar één vraag. Wie kan ze echt vertrouwen? 

Aanrader? Na -toch al een tijdje geleden- deel 1 van 'De laatste Wachter' te hebben gelezen, was ik vastbesloten deel 2 te gaan lezen. Ik was onmiddellijk fan van de vlotte schrijfstijl van Alexandra Penrhyn Lowe, de schrijfster van deze reeks en de boeken van de populaire Nederlandse tv-serie 'Het huis Anubis', en dat ben ik, na het lezen van 'Wolfsbloed' nog steeds! Wanneer Eveline, een veertienjarig meisje, ontdekt dat ze geesten kan zien en door allerlei vreemde wezens -demonen- wordt aangevallen, besluit ze haar oude leventje achter zich te laten en naar Parijs te reizen. Ze komt er in een Wachtershuis terecht, waar ze samen met andere tieners wordt opgeleid tot Wachter. Al snel ontdekt Eveline echter dat zij anders is dan de anderen. Haar gave wil maar niet komen, ze heeft een witte beschermer, is tegen geweld en eet geen vlees. Haar gevechtstrainingen willen ook maar niet vlotten. En ondanks het feit dat het Wachtershuis veilig en demonenvrij zou moeten zijn, lukt het Eveline toch het gevaar naar zich toe te lokken...
Net als 'Sevenster' alweer een spannend en vlot boek, onmogelijk weg te leggen en geweldig van de eerste tot de laatste bladzijde. Ik kan nu al niet meer wachten tot ik het vervolg kan lezen! ;-)