De laatste Wachter: Wolfsbloed

Eveline is in gevaar. Haar ontwaakte gaven maken haar tot een doelwit voor geesten, demonen en andere gevaarlijke wezens. Ze moet haar gaven leren gebruiken, maar moet daarvoor haar oude leven achter zich laten. Weg van Cleo. Weg van Azer. Ze reist af naar Parijs, waar ze terechtkomt in een huis met andere Wachters. Eindelijk heeft ze een plek waar ze veilig is en waar ze zal leren hoe ze haar nieuwe krachten moet gebruiken.
Maar in Eveline's binnenste woedt een tweestrijd: kiest ze voor zichzelf of moet ze op zoek gaan naar haar moeder, die ze op een foto zag staan? Als in de krochten van de romantische lichtstad een duivelse strijd ontbrandt tussen goed en kwaad, is er maar één vraag. Wie kan ze echt vertrouwen? 

Aanrader? Na -toch al een tijdje geleden- deel 1 van 'De laatste Wachter' te hebben gelezen, was ik vastbesloten deel 2 te gaan lezen. Ik was onmiddellijk fan van de vlotte schrijfstijl van Alexandra Penrhyn Lowe, de schrijfster van deze reeks en de boeken van de populaire Nederlandse tv-serie 'Het huis Anubis', en dat ben ik, na het lezen van 'Wolfsbloed' nog steeds! Wanneer Eveline, een veertienjarig meisje, ontdekt dat ze geesten kan zien en door allerlei vreemde wezens -demonen- wordt aangevallen, besluit ze haar oude leventje achter zich te laten en naar Parijs te reizen. Ze komt er in een Wachtershuis terecht, waar ze samen met andere tieners wordt opgeleid tot Wachter. Al snel ontdekt Eveline echter dat zij anders is dan de anderen. Haar gave wil maar niet komen, ze heeft een witte beschermer, is tegen geweld en eet geen vlees. Haar gevechtstrainingen willen ook maar niet vlotten. En ondanks het feit dat het Wachtershuis veilig en demonenvrij zou moeten zijn, lukt het Eveline toch het gevaar naar zich toe te lokken...
Net als 'Sevenster' alweer een spannend en vlot boek, onmogelijk weg te leggen en geweldig van de eerste tot de laatste bladzijde. Ik kan nu al niet meer wachten tot ik het vervolg kan lezen! ;-)

Starters

Na het laatste examen te hebben afgelegd, lig ik nu -half verkouden- weer rustig in de zetel met, hoe kan het ook anders, een hele stapel boeken. Maar vakantie wil niet alleen zeggen: veel lezen, maar betekent ook dat ik nu tijd heb om het lange lijstje 'Binnenkort op mijn blog' weg te werken. Duhus... Hier is alvast het eerste boek: 'Starters', deel 1 van een tweedelige reeks.

Callie's wereld is een ramp: Haar ouders zijn dood. Haar broertje is ernstig ziek. En er is niemand die ze kan vertrouwen. 
De enige uitweg is de Bodybank: een gewetenloze organisatie die ze verafschuwt en waarvan ze hoopte dat ze er nooit zaken mee hoefde te doen. Ten einde raad gaat Callie toch met hen in zee. Ze moet haar opdracht volbrengen en opgeven is geen optie...

Aanrader? Stel je voor dat iemand van tweehonderdvijftig jaar plots je lichaam overneemt, allerlei tieneractiviteiten doet en het daarna weer dumpt, en jij moet voortleven in de wetenschap dat iemand anders jouw armen bewogen heeft, met jouw benen heeft gelopen en misschien wel levensgevaarlijke activiteiten deed terwijl hij of zij wist dat er hun toch niets kon overkomen, omdat hun lichaam veilig en wel in een ziekenhuis lag. Beeld je daarna in dat je, met die gedachte in je hoofd, steeds weer terug moet komen naar die Bodybank, omdat je nu eenmaal geen andere keuze hebt, er een chip in je hoofd zit en je het geld hard nodig hebt. En als klap op de vuurpijl wordt er met jouw chip geknoeid en wordt je gebruikt als middel om een aanslag te plegen... 
Welkom in de wereld van Callie.

Na een sporenaanval zijn alle middles, mensen van middelbare leeftijd, dood of verdwenen, waarna de wereld enkel door Enders (oude mensen) en Starters (tieners), zoals Callie en haar broertje, wordt bevolkt. Ze wonen op straat, in een gekraakt pand, doen hun uiterste best om aan eten te komen en leven met de wetenschap dat ze elk moment opgepakt kunnen worden. En dat terwijl Callie's broertje ernstig ziek is, en er geen geld is om hem te genezen. Wanhopig gaat Callie in zee met de bodybank, een organisatie die jonge tienerlichamen voor een bepaalde tijd aan de Enders verhuurt. Er wordt een chip in haar hoofd geplant, met als bedoeling niet te kunnen doden. Helaas gaat er met Callie's chip een hele hoop mis. Wanneer ze plots ontwaakt, terwijl de Ender die haar lichaam heeft gehuurd nog steeds aanwezig is, beseft Callie dat haar leven wel eens in gevaar zou kunnen zijn...
'Starters' was een spannend boek, boordevol mysteries. Erg vlot om te lezen, en na deel 1 wou ik zeer graag in deel 2 beginnen. Ja hoor, zeker en vast een aanrader voor mensen die van fantasy houden. 

Deel 15

De fluisterende stemmen gonsden in Luna’s hoofd. Af en toe ving ze vaag woorden op als: ‘… Voorspelling… maan’ en ‘…gevaarlijk… dood’. Ze kon er geen touw aan vastknopen. Moeizaam probeerde ze haar ogen te openen. Het leek alsof haar oogleden met een plakkerige vloeistof aan elkaar vast waren gekleefd. Toen ze haar ogen eindelijk zover kreeg haar te gehoorzamen en sloom open te gaan, keek ze verwonderd de kamer rond. Haar hoofd voelde aan als een betonblok van honderd kilo, waardoor de kamer wat leek rond te draaien, dus het kon best zinsbegoocheling zijn, maar voor zover Luna zag, bevond er zich niemand in de kamer. Alleen zij. Dus waar kwamen de stemmen, die zich nog steeds mompelende op de achtergrond bevonden, dan vandaan? Luna bleef even piekeren, maar besefte toen dat de afschuwelijke pijn uit haar handpalmen verdwenen was. Ze hief ze op en liet er het licht op vallen. Vaag zag ze nog een schim van waar voorheen de griezelig bewegende strepen licht hadden gezeten, maar niet meer zo fel als toen het leek of haar handen op ontploffen stonden. Ze vroeg zich af hoe lang ze buiten bewustzijn was geweest. Helaas vond ze geen klok of dergelijke in de kamer. Verwonderd keek ze om zich heen. Ze bevond zich in een (alweer witte, natuurlijk) schone kamer, met in de hoek naast de deur een met zilver omlijste spiegel, die zich boven een –hoe raar het ook klonk- klein fonteintje bevond. Het helder water spoot vrolijk naar boven, uit de handen van een beeldschoon meisje. Een standbeeld, geen echt meisje. Haar marmeren gezicht, waarrond zich onbeweeglijke, maar prachtige haren bevonden, stond afwezig.  Ze droeg een prachtige jurk, en haar fijne, sierlijk handen vormden een kommetje waaruit het water opspoot, en als stille tranen over het gezicht van het meisje weer naar beneden stroomde. 

Pompeii

Milo (Kit Harington) werd na de dood van  zijn ouders opgeleid tot gladiator. Hij is de sterkste en beste gladiator, zijn naam is tot ver in de omtrek bekend, en wordt daarom naar Pompeii gebracht, om zijn kunnen te bewijzen aan het grote publiek. Nadat hij daar de mooie Cassia (Emily Browning) ontmoet, droomt hij ervan om zijn vrijheid te kopen en te trouwen met haar, de dochter van zijn meester. Maar Cassia is onvrijwillig beloofd aan een Romeinse Senator (Kiefer Sutherland). Als dan ook nog de vulkaan Vesuvius uitbarst, moet Milo zijn weg uit de arena zien te vechten om, samen met Cassia, veilig te ontsnappen uit de stad. 

Aanrader? 'Pompeii': Geschiedenis. Actie. Liefde. De film sprak me op het eerste zicht wel aan. het enige waar ik een beetje schrik voor had, was dat hij misschien iets té gewelddadig zou zijn. Gladiatoren, uitbarstende vulkanen, tja... dan is er toch wel een vrij grote kans op een harde, misschien wel wrede film. Toch heb ik de film bekeken, en ik moet toegeven, ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Mijn vooroordelen klopten, het was een agressieve film, maar dat gaf helemaal niet. De meest "angstaanjagende" beelden werden niet zo duidelijk in beeld gebracht. Je wist wel wat er gebeurde, en zag wel vaak bloed, maar toch kreeg je de gruwelijke details niet te zien, waar ik stiekem wel blij om was. (Ik weet het, ik ben zéér stoer... ahum) Verder natuurlijk zeer knappe acteerprestaties, van alle acteurs, mooie kostuums, ... Misschien maakt het feit dat ik veel van geschiedenis hou mij iets minder objectief, maar ik vond 'Pompeii' zeker een aanrader! :-)

Vijftien dagen zonder hoofd

Het leven is niet gemakkelijk voor Laurence. Zijn moeder is verslaafd en zijn broertje Jay is geobsedeerd door Scooby Doo. Wanneer Laurence hoort van een radioquiz waarmee hij een luxe vakantie kan winnen, denkt hij hiermee alle problemen te kunnen oplossen. Een onbezorgde vakantie zal hun gezin goeddoen. Maar wanneer hun moeder op een dag niet thuiskomt, moet Laurence ineens voor Jay zorgen. Uit angst voor jeugdzorg probeert hij de verdwijning van zijn moeder voor iedereen geheim te houden. Maar hij kan het geheim niet voor eeuwig verborgen houden...

Aanrader? Lang geleden dat je nog iets van me hoorde hé? Het enige wat er de afgelopen dagen gebeurde, was dat er af en toe een boek bij kwam te staan in het lijst(je) dat je nu rechts van je ziet (tenzij je dit bericht per mail ontvangen hebt). Maar je bent nog lang niet van me af hoor. :-)
'15 dagen zonder hoofd', was een leuk, grappig boek. Laurence woont in een appartement met zijn drankverslaafde moeder en zijn door Scooby Doo geobsedeerde broertje Jay. Al enkele dagen neemt hij, onder naam van zijn gestorven vader, deel aan een radioquiz met als hoofdprijs een luxe vakantie. Het zal zijn gezin goed doen, denkt hij. Laurence wringt zich in allerlei bochten, komt te laat op school, sleept zijn bokkige broertje mee naar de telefooncel en leeft in een totale puinhoop, toch geeft hij de moed niet op.
Ja, echt wel een aanrader. Vlot, goed geschreven en grappig, wat wil je nog meer? ;-)

De Labyrintrenner

Nadat ik de film: 'The Mazerunner' zag, was ik vastbesloten ook het boek te gaan lezen. Het heeft even geduurd voor het op mijn blog terechtkwam, maar hier is het bericht dan toch: 'De labyrintrenner!' 

Nadat zijn geheugen is gewist, wordt de zestienjarige Thomas wakker in een roestige lift, die hem naar The Glade brengt, een wereld omringd door een immens labyrint. Naast hem wonen er nog een zestigtal andere tienerjongens, en allemaal weten ze maar één ding uit hun verleden: hun naam. 
Wanneer op een dag het allereerste meisje met de lift naar boven komt, met een briefje in haar hand waarop staat dat ze "de laatste ooit" zal zijn, besluit Thomas zich aan te sluiten bij de Renners en een uitweg te zoeken in het labyrint. Dat is niet alleen de enige uitweg, maar ook enkel zo kunnen ze het antwoord op hun vraag te weten komen: Wat gebeurde er in het verleden, dat zo erg was om hen naar een labyrint vol levensgevaarlijke monsters te sturen?

Nadat ik de film zag, vroeg ik me een klein beetje af of het boek daarna niet saai ging zijn. Ik kende het verhaal al, had al een beeld in mijn hoofd van hoe alle personages en de omgeving eruitzagen... Niet echt spannend meer, zou je denken. Fout! 'De Labyrintrenner' was een superspannend boek! Geweldig vanaf de eerste bladzijde, boeiend tot de laatste. Nooit is het saai, nooit had ik ook maar de minste neiging het weg te leggen en iets anders te gaan doen... Neen, ik kan echt geen slechte kanten aan het boek ontdekken. 
Ab-so-luut een aanrader!