Het was mistig. De
volle maan stond scherp afgetekend tegen de donkere hemel, en wierp een zacht
licht op haar gezicht.
Ze had grote, heldere
ogen, die gericht waren op het vuur dat aan haar voeten brandde. Haar zwarte
haren vielen in golven tot haar middel, en ze droeg een lang, wit kleed dat
haar gebruinde schouders onbedekt liet. Tussen haar wenkbrauwen stond een
gouden ster.
Plots hief ze haar
slanke handen naar de maan, met de palmen naar boven gericht, en vulde ze met
licht. Haar handen begonnen te gloeien, en een bal van wit licht vormde zich in
haar handen. Toen de bal de grootte van een voetbal had bereikt, bracht ze haar
armen terug naar beneden en bekeek de bal, die zachtjes pulserend in haar
handen lag. Hij wierp flakkerende schaduwen op haar gezicht. Het meisje bracht
haar sierlijke lippen naar de bal toe, en blies. De bal werd groter. Voorzichtig
plaatste ze hem op de grond, en deed een stap achteruit. Hoe meer de bal
groeide, hoe feller het licht werd. Het
kampvuur, dat nog steeds aan het branden was, doofde nu langzaam uit. De lichtbal was al even groot als het meisje, dat nog steeds roerloos toe aan het kijken was. Plots deed ze een stap naar voren. Een felle wind stak op, en blies haar haren naar achteren. Ze sloeg beschermend een arm voor haar gezicht, en deed nog een stap in de richting van de bal. Enkel haar silhouet was nog zichtbaar, toen ze voor de bal tot stilstand kwam. Even leek ze te twijfelen, toen liet ze zich vallen. Met een verblindende flits explodeerde de bal, en slingerde het meisje de lucht in. Ze spreidde haar armen, en in een zuil van licht bleef ze hangen, tien meter boven de grond. De wind wervelde rond haar slanke lichaam en deed de lichte stof van haar kleed hard wapperen. Plots begon de ster tussen haar ogen te gloeien, en vormde een pad van licht naar de grond toe. Soepel stapte het meisje naar beneden. Van zodra haar eerste voet de grond raakte, verdween al het licht. De sluier van mist en duisternis keerde terug. Enkel het kleine sterretje op haar voorhoofd gaf nog licht, maar ook dat doofde langzaam uit.
kampvuur, dat nog steeds aan het branden was, doofde nu langzaam uit. De lichtbal was al even groot als het meisje, dat nog steeds roerloos toe aan het kijken was. Plots deed ze een stap naar voren. Een felle wind stak op, en blies haar haren naar achteren. Ze sloeg beschermend een arm voor haar gezicht, en deed nog een stap in de richting van de bal. Enkel haar silhouet was nog zichtbaar, toen ze voor de bal tot stilstand kwam. Even leek ze te twijfelen, toen liet ze zich vallen. Met een verblindende flits explodeerde de bal, en slingerde het meisje de lucht in. Ze spreidde haar armen, en in een zuil van licht bleef ze hangen, tien meter boven de grond. De wind wervelde rond haar slanke lichaam en deed de lichte stof van haar kleed hard wapperen. Plots begon de ster tussen haar ogen te gloeien, en vormde een pad van licht naar de grond toe. Soepel stapte het meisje naar beneden. Van zodra haar eerste voet de grond raakte, verdween al het licht. De sluier van mist en duisternis keerde terug. Enkel het kleine sterretje op haar voorhoofd gaf nog licht, maar ook dat doofde langzaam uit.
Luna schrok wakker. Kleine zweetdruppeltjes parelden op haar voorhoofd. Haar hart klopte wild in haar keel. Het gezicht van het meisje stond op haar netvlies gebrand. Luna kon het bijna niet geloven. Die ogen, het lange zwarte haar, een licht gebruinde huid...
Het meisje is haar droom...dat was zij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten