Een warme gloed verspreidde zich door
Luna’s lichaam. Ze hield haar handen voor zich, uitgestrekt naar het kleine
brandende gasvuurtje waarop het water aan het opwarmen was. Straks gingen de
opvoeders de grote pot waarin het water nu zat verdelen onder de kleine bakjes,
en één aan elk kind geven. Die konden zich dan, met bitter weinig privacy, gaan
wassen. Iedereen samen in één “badkamer”, zowel meisjes als jongens.
Maar tot dan was het er best kalm. Luna
probeerde elke ochtend snel uit bed te komen, ook al ging dat vaak niet zo
vlotjes, om nog even van de rust te kunnen genieten. Zeker vandaag. Haar
zestiende verjaardag…
‘Eindelijk’, zou ze kunnen zeggen. Moest
ze niet in het weeshuis wonen zou ze dat ook gezegd hebben. Zestien. De
leeftijd waarop je mag uitgaan, acholhol drinken, de leeftijd waarop de wereld
zich een stukje meer voor je opende… Maar dit was het weeshuis.
Terwijl Luna zachtjes mijmerend haar
teenslippers uitschopte en haar voeten tegen de warme pot water legde,
druppelden de andere kinderen één voor één binnen. De meesten zagen eruit als
halve zombies. Een klein meisje wreef driftig in haar ogen. De kinderen bleven,
net als Luna, zo dicht mogelijk bij het hete gasvuurtje staan. Met kleine
slaapoogjes tuurden ze naar de bakjes, en keken teleurgesteld weer weg toen ze
zagen dat ze nog niet gevuld waren. Enkelen volgden Luna’s voorbeeld, schopten
hun teenslippers uit en drukten hun voeten tegen de wand van de grote pot
water.
Soms kwam er een begeleidster langs en
voelde aan het water. Als dat nog niet warm genoeg was liepen ze meteen weer
weg. Hier viel niet veel op te letten. Iedereen was nog veel te moe om
kattenkwaad uit te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten